Ding 18 Biblioding

Naar het scheen had ik al een account aangemaakt en bij navraag kreeg ik zowaar binnen een paar seconden m’n gebruikersnaam en wachtwoord toegestuurd en er bleek ook al een boek in te staan, griene simmer van Bart Kingma. Grappig!

Ik ga hier thuis ook mee aan de slag, maar dat zou wel eens een meerjarenproject kunnen worden. Maar wie weet: zo nu en dan een paar boeken toevoegen is een leuke tussendoor bezigheid op de laptop.  Ben ook benieuwd naar de koppeling naar Facebook en Twitter, dan kun je leuke discussies over boeken krijgen buiten de leesgroepen om, ‘the real thing’zeg maar.

Beloofde foodie afbeeldingen

Geitenkaas-walnoot in bladerdeeg

Kip-cajun

Macadamia-ijs met stukjes brownie

En de smaaktest natuurlijk.

De foto's van gerechten die ik afgelopen weekend heb 'gescoord'heb ik op mijn album gezet, maar wel in een privé album. Maar voor de lekkerbekken, toch even een inkijkje in de keukenprestaties van Hotel Almere , een nieuw hotel, die een zeer verrassend openingsarrangement in de aanbieding heeft.
En nee, ik word niet betaald door het hotel om reclame te maken.

Ding 17 Locatietheater

Locatietheater

Via Google-maps heb ik m’n woonplaats ingetoetst. Zelfs de straat waar ik woon kwam in beeld. Daarna intuïtief op ‘Satelliet’gedrukt, nu kreeg ik een luchtfoto van het gebied rond mijn woonplaats. Natuurlijk heb ik ook even ‘Foto’s’aangeklikt en daarbij vond ik een foto van de kerk en een werkelijk hele mooie foto van een buurtschap, echter deze foto was niet op de plek van het betreffende buurtschap geplaatst, maar bij een ander buurtschap. Dat snap ik dus niet. Op de foto is voor mij niet te controleren waar deze nu precies genomen is. Op de plek van het buurtschap zelf sond een foto van een toren, wat wel weer klopte.

Dus het kan zijn dat omdat er al een foto bij stond, deze nieuwe nu maar geplaatst is op een locatie waar nog ruimte was??

Als dat zo is, is dit natuurlijk verwarrend. Misschien zoek ik er te veel achter en zou ik gewoon alleen moeten kijken naar wat er wel is. De foto’s waren overigens door verschillende fotografen gemaakt. Wie weet hoe dit zit?

Groen: Piano stairs - TheFunTheory.com - Rolighetsteorin...

Groen: Piano stairs - TheFunTheory.com - Rolighetsteorin...: "Als het zo simpel is......."

Foodie strikes again

Foodie strikes again

Na de ‘behandeling’van  kursusdingen is het natuurlijk ‘aangenaam verpozen’als je ook even over de echte belevenissen kunt bloggen. Door de coach al eens ‘foodie’genoemd, wil ik die geuzentitel natuurlijk graag in stand houden, dus hier maar weer eens wat zelfgeschoten fotootjes van weekend-belevenissen in R-dam, den Haag en Scheveningen, waar overigens ook het Boijmansmuseum en diverse foto-exposities zijn bezocht. Voor de liefhebbers volgt later nog een foto-impressie, want ik heb problemen met de server. Wordt vervolgd dus. 

Ding 16 mobiel internet

Ding 16 mobiel internet

Jammergenoeg heb ik nog een ouderwets, degelijk, functioneel (?) mobieltje. Naar het schijnt verschijnen er over een paar maand allemaal ‘tablets (gèèn pillen!) en i-pads. Het schijnt met Google te maken te hebben, dat de meeste producenten nog even wachten, maar dan met hun nieuwste speeltjes op de markt komen: dun en fiks goedkoper. Dus ga ik me nu alvast orïënteren en kan er dan fijn ééntje voor m’n verjaardag vragen.

Op de kursuswebside heb ik het filmpje over ‘Layar’gezien, volgens mij een woordspeling op ‘layer’wat laag betekent. Een extra laag toegevoegd aan de werkelijkheid. Is het 'echt'of is het bluf?

Bijvoorbeeld: je ziet een rustig kabbelend (suf) filmpje van een rijtje huizen met een gracht ervoor. Maar dan schakel je Layar in en wat gebeurt er? Hij speurt huizen voor je op die te koop staan en weet ook de erbij horende vraagprijs te reproduceren en als je maar lang genoeg je touchscreen indrukt wordt je meteen doorverbonden naar de betreffende makelaar.

Deze vorm van extra informatie toevoegen, wordt ‘augmented reality’genoemd (toegevoegde werkelijkheid, of: vermeerderde werkelijkheid), wat volgens mij een goede benaming is.

Misschien mag ik zo nu en dan even ‘appen’ bij een collega??

GMcollector

Experiment Groninger museum

Zoals misschien bekend is het Groninger museum gerenoveerd. Een noviteit, waarmee zij zich van de rest der Nederlandse musea onderscheidt is het zgn. GMcollector.

Een handig klein kaartje ter grootte van een MP3-speler, wordt als je daar prijs op stelt aan de bezoeker uitgereikt. Zie jij als bezoeker een geweldig interessant item, dan houd je je GM collector voor het venstertje rechts van het kunstwerk. Het lampje brandt groen: de info wordt opgeslagen.

Als je zo een persoonlijke selectie hebt gemaakt van al je favo-items, ga je naar de informatieruimte en houdt daar je kaartje voor een blokje naast de computer. Vervolgens sla je je e-mailadres op en gaat naar huis. Je checkt je mail en krijgt allerlei info over de betreffende kunstwerken toegestuurd, wat je weer kunt delen met anderen.

Je kunt er ook voor kiezen om deze info naar je mobiele telefoon toegezonden te krijgen.

Dit lijkt mij een geweldig goed idee en goed toepasbaar voor Tresoar.

Over prijskaartjes, evt. Rolls Royce status e.d. is mij niets bekend.

Dit is volgens mij een vorm van uitgestelde instant messaging (info naar computer/laptop), of instant messaging (boodschap naar je mobiel).

Very interesting, als je het mij vraagt.

Ja, hij is gearriveerd

Nieuwe camera

Nadat m’n vorige toestel in de trein was blijven liggen…, ahum heb ik ’t niet eerder aangedurfd een nieuwe aan te schaffen, gehecht als ik was aan m’n oude analoge kameraatje.

Maar aangemoedigd door de kursus en het zat om steeds mensen te vragen iets voor mij te fotograferen heb ik via internet een eenvoudig, maar doelgericht kameraatje aangeschaft, met twee belangrijke extra’s, de mogelijkheid om in te zoomen , filmpjes te maken en panoramafoto’s mee te maken.

De nieuwe keuken

Brood en spelen

Melk, brood, fruit en Facebook.
'l histoire se repète, oftewel niets nieuws onder de zon.
'Facebook is een eerste levensbehoefte geworden'-Ernst Jan Pfauth chef internet NRC media
Het bericht begint als volgt:
'Afgelopen zondag kreeg ik bericht van Facebook. Of ik even wilde bevestigen dat een 51-jarige vrouw uit Alphen adRijn mijn moeder is. Dat had ze nl. aangevinkt op het sociale netwerk. Ik hoefde alleen maar een link aan te klikken, en dan was het familieverzoek officieeel'.
In omgekeerde generatie-volgorde heb ik hetzelfde meegemaakt. Of ik via Facebook even wilde bevestigen dat ... mijn dochter was. Dat is wel een hele vreemde gewaarwording. Het deed me direct denken aan Opsporing: of ik m'n bloedeigen dochter even wilde 'bevestigen'. Bijkomend was nog de reactie van een andere dochter: hoelang ik al op Facebook zat en waarom ik haar niet had uitgenodigd???

Oeps, verkeerd verbonden
En.. nog iets, ik wilde vanavond even iets toevoegen ('share'), maar kwam op de Facebookpagina van één van de dochters die blijkbaar m'n laptop had gebruikt. Nu kon ik heel flauw gaan doen en een door mij geselecteerd filmpje op haar profiel zetten, maar dat vond ik wel te ver gaan. Maar het is mij evenwel niet gelukt om m'n eigen profiel tevoorschijn te toveren.

Billion dollar baby
We weten nu dus allemaal wat Facebook waard is, ietsje meer dus dan wat ik op m'n bankrekening heb staan!

De versnelling van het leven

Veertig procent van het ziekteverzuim is stress-gerelateerd... oftewel de massale burn-out van ons brein. Ons brein komt niet meer tot rust: informatie verwerken, zappen, beelden ontcijferen, beelscherm, display, venstertje.. Als ons brein uitgeput is, worden we prikkelbaar, kortaf en kunnen we niet meer in creatieve oplossingen denken.
Dus, neem weer eens een ouderwets BOEK ter hand voor een aangename verpozing.
(geïnspireerd op een art. van filosoof Joke Hermsen in nrc-next)

Papier overbodig?

Ja, je agenda bijhouden op Gmail, geen agenda meer nodig en wat moet je nog met je notitieboekje?
Juist ja, je kunt er een pop-up boek van maken. Als je toch beland bent op de Moleskine.com site, bekijk dan ook even het filmpje over de totstandkoming van het kunstwerkje.
Ahum: niet voor liefhebbers van klassieke muziek!

Nog even aan de chat

Zopas met m’n buurman gechat via de gmail-chat. Hij is nu zelfs zo enthousiast dat hij mensen opbelt om hun g-mail account te vragen, zodat hij ze per mail uit kan nodigen. Overbuurman wil nu ook meedoen. Vreemde gewaarwording om samen in één kamer te zitten en niet te praten, maar te tikken….

In 'ûnder de pet' chat., is leuk foar kabaret, is't net?

Ding 14: tsjetten

Via Blogger is de chat-functie ingesteld, maar het chatten met collega’s vlot niet erg. Ik vind het ook meer iets om thuis met bijvoorbeeld m’n dochters die op kamers zitten, te doen: even snel een wissewasje ‘bespreken’. Als ik iets met collega’s wil bespreken, loop ik er liever even naartoe, of evt een mailtje. Nu is het zo: zou ik willen chatten met iemand, dan moet ik eerst opbellen, of ze hun G-mail account please aan willen zetten en met mij willen chatten.

Voor de publieksfunctie van Tresoar zie ik het ook niet zo zitten, want dan zou er ook buiten openingstijden iemand ‘chat-dienst’moeten hebben en wie o wie is zo all-round geïnformeerd om via dit supersnelle medium alle kennis paraat te hebben?

Een externe vraag die per mail wordt gesteld, kan in alle rust en op een tijdstip dat een medewerker aanwezig is worden uitgezocht en beantwoord. Maar misschien verandert deze service richting publiek ook binnenkort om op de moderne manier van communiceren in te haken, wie weet.

YouTube, verkorte versie

YouTube verkorte versie

Speciaal voor de kursus (nou ja het kwam me zowiezo wel goed uit natuurlijk) heb ik een fotokamera besteld, waarmee ik goed kan inzoomen. De bedoeling is dat ik daarmee straks fotootjes en korte filmpjes(!) kan maken om die evt. op m’n blogs of op YouTube te plaatsen.

Maar eerst moet ik natuurlijk het toestel en de functies onder de knie krijgen.

Wat ik heb gelezen over YouTube op onze 23dingen site, komt volgens mij in het kort hier op neer:

Je kunt een filmpje op YouTube zetten en daarna op je blog plaatsen als link. Zo kan je YouTube als server-ruimte gebruiken en toch video-filmpjes via je eigen blog aan bezoekers laten zien.

Als gebruiker van YouTube heb je een eigen video-reservoir, waarvan je zelf eigenaar bent. Je bepaalt zelf wie een filmpje mag bekijken.

Het lijkt me niet leuk om zo’n filmpje op YouTube te zetten en voor iedereen toegankelijk te maken, dat kan de spam-detector vast niet aan, want ik heb gelezen dat je dan heel veel, meestal zeer bedenkelijke reacties kunt verwachten.

Het wachten is dus op het eerste zelfgemaakte filmpje.(Komt dat zien!!)

Grand dessert

Aangewakkerd door het kerstfilmpje, plaats ik nu een fotootje van een grand dessert, dat ik niet met Kerst, maar wel tijdens etentjes bij ons thuis heb geserveerd en gedeeltelijk zelf heb gemaakt natuurlijk.

De kerstmaaltijden en de aanloop ernaartoe in de media, bijvoorbeeld dat Appie Hein bepaalt wat we gaan eten, staan me meestal tegen, juist omdat het allemaal zo overvloedig en vergeven is van verpakkingsmateriaal. (Wat moet je met al die amuse-glaasjes? In de glasbak terwijl je er dik voor hebt betaald?)

Mensen die met Kerst boerenkool eten, kan ik goed begrijpen.

Maar ik vind het wel fijn om voor vrienden een hele dag in de keuken te staan en allerlei lekkere gerechtjes te bereiden en dan later met z’n allen genieten en de tijd nemen om eens goed bij te praten.

jij, tube! Ding 15

Jij-tube, ding 15

YouTube daar kom je bijna niet onderuit, want met enige regelmaat krijg je links doorgestuurd per mail van mensen die vinden dat je dit specifieke filmpje ècht even moet bekijken.

Zo kreeg ik voorafgaand aan Kerstavond een filmpje van een flashmob in een grote snackbar in New York waar de bezoekers plots een groot kerstkoor formeerden.

Nu heb ik geprobeerd om dit filmpje terug te vinden met de omschrijving ‘Flashmob in restaurant New York’en toen ik YouTube dit liet opzoeken, was het meteen raak! Het tweede filmpje was het juiste.

Boven in beeld op de YouTube pagina zie je een code staan, die je met de Ctrl – C knop kopieert en met de Ctrl-V knop in je blog plakt en de link is geboren. Kijk maar eens naar dit filmpje, via onderstaande link. Het is wat mosterd na het Kerstmaal, maar het gaf mij een bijzonder gevoel, om in een koude, steriele, plastic omgeving, vergeven van hamburgers en ander junkfood, zoiets prachtigs te ervaren.

Flashmob in restaurant New York